von Willi Mallon

Wenn in dormaalige Tied in Schleswig-Holsteen oder Hamburg een Arbeitersportfest afhollen würr, weern wie Nordörper mit vun de Partie. So weer dat ok, as dat Volksparkstadion in Hamburg-Bahrenfeld inweit wörr. An een Sünnabendmiddag in′n Sommer neegenteinhundertdörtig föhrden wi - alle Mann in Witt - mit Willem Remnitz sien Lkw vun de Turnhall an de Bargestedter Straat af. Mien Vadder harr mi noch gau fief Mark in de Hand drückt, dormit ick′n beeten Teergeld haar. För Willi Clausen, Max Kuchniczak, Heinke Johannsen, Willi Krohn und för mi, de wi man graad eerst föftein Johr old weern, weer so ′ne Fohrt natürli een ganz besonderes Erlebnis. Dorüm heff ick de Reis immer noch nich vergeeten.

Wi Lehrlinge müssen uns extra friehaalen, denn normalerwies hebbt wi ok sünnabends den ganzen Dag arbeidet. Wi weern wull so an dörtig Mann, hauptsächli nartüli Trommler un Pieper. Richard Willem, wat unser Tambourmajor weer, un Johann Migge sorgten daför, dat de Fohrt uns all Spaaß maakt hett. Wi hebbt immer veel lacht un sungen.

Naadem wi denn in Hamborg ankaamen weern un de Lkw op den Kasernenhoff bi de Polizeikasern an de Holstenstraat ünnerbrocht wörr, kreegen wi ′ne Wirtschaft towiest, wo wi uns mit de Niemünsteraner un Tungendörper dreepen. Tosaamen güng dat denn na Bahrenfeld. Dor hebbt wi denn de Vörführung tokeeken un sind abends in ee′n gewaltigen Ummarsch bet na′t Hamborger Rathuus marscheert. Wi weern wull so an föftig Speelmannszüge. Blang uns güngen to beide Sieden Sportler as Fackeldreeger. So veele Fackeln heff ick noch nie weddersehn! Ganze Barge leegen an′ Stadionutgang, un jede Sportler nehm sick so veer, fief Stück mit. Abends um ölm keemen wi an′t Rathuus an. Dor wörr noch′n beeten wat snackt, un allens lööste sick op.

Willi Clausen, Max Kuchniczak un ick weern plötzli alleen; de Ölleren hebbt uns eenfach versett. Heinke Johannsen, de haar Glück; siene Wirtslüüd haalten em af. Wi haarn nämli alle Mann Privatquarteer. Wi dree Vergeetenen hebbt de Reeperbohn aber ok funnen. As wi denn aber in de Lütte Freiheit wegen unsere witte Büxen vun de Kommunisten anpööbelt wörrn, hebbt wi dat Sündenbabel fluchtartig verlaaten.

Nu wullen wi na unser Quarteer in de Parallelstraat. Ja, aber wo weer denn de Parallelstraat? Dat wüss nich maal′n Schutzmann! Aber eener, de ok ′ne witte Büx anharr, de hett uns denn den Weg wiest. So wat um Klock twee nachts keemen wi endli dor an. Willi Clausen un ick, wi wohnten tosaamen un Max Kuchniczak gegenöver. Wat weern wi froh! Bevör wi uns in′ Bedd leggten, hebbt wi uns noch ′ne Tafel Schokolaad deelt, de ick bi mi harr. An′n annern Morgen, half süss, würrn wi weckt; um süss schullen wi schon wedder antreeden to′n Weckruf. Willi Clausen kickt mi an un wull sick dootlachen. Ut mi weer öber Nacht ′n Neeger wurrn. Ick harr op mien halfe Tafel Schokolaad slaapen. Uns Wirtin hett nix markt davun; se harr Kaffee un Broot henstellt un weer wedder in′t Bett gahn, aber später ward se wohl nich graad goot op de Nordörper Inquarteerung to spreeken west sien.

Dat uns Spellüd to′n Wecken meist all dorwwern, hett mi wunnert; denn wenn ick an Richard Hamann denk, mutt ick ok doran denken, dat sick Richard mit Fischröökern verdig Mark extra verdeent harr un dorför in Hamborg ′ne Fanfar kööpen wull. Dat Geld is wohl in Hamburg bleeven, aber nich för een Fanfar. He harr an′n Sünndagmorgen nich maal mehr Geld för Zigaretten.

Sünndagvörmiddag hebbt wi denn mit rund tweedusend Speellüüd in′t Volksparkstadion eenige Märsche speelt, de sogar vun′n Rundfunk överdreegen würrn. - Un an′n Sünndagnaamiddag weern wi denn fast alle Mann noch maal op de Reeperbohn. Wi hebbt uns een Varieteprogramm in de Wilhelmshalle ansehn. Dat weer wirkli eenmaali! Sowat harr vun uns noch keener sehn. Hermann Herrndörfer meen allerdings, as he för′n Glas Beer ′ne Mark betaalen sull, de Hamborger weern all verrückt. He hett natürli nich doran dacht, dat de Intritt ja frie weer un dorför de Gedränke düürer.

As wi denn mit Willem Remnitz vun′n Kasernenhoff afföhren wulln, fehl Max Kuchniczak. Na, dat weer na nu wat Schönes. So mit twintig Minuten Verspätung keem Max denn anhechelt. He wull uns wiesmaaken, dat he nich fröher kaamen kunn, weil sien Straatenbohn entgleist weer. Naja, mit veel Spaaß und Gesang keemen wi spätabends in Nordörp an. Mensch, weer dat ′ne feine Tour!